STEDUM - Zaterdagmorgen 6.30uur. Ik trek de gordijnen open en tot mijn schrik zie ik wederom een witte wereld. Dat wordt geen voetbal dacht ik. Ben ik daarom gisteravond zo vroeg op bed gegaan? Was ik nu, net als Siebrand Dijkema, maar lekker de kroeg ingedoken. Ik schenk me maar een kop koffie in met op de achtergrond baby-tv. Wat een uitvinding is dat. Hongerige Henry, Charly en de nummers, Mr. Slak en alle andere vrolijke vrienden komen op zo'n morgen voorbij. Op de website stond ondertussen te lezen dat er een herkeuring plaats zou vinden in de loop van de ochtend. Een herkeuring? Ligt er in Stedum dan geen sneeuw? In de loop van de ochtend, is dat dan om half 10 of om 5 voor 12? Ligt er natuurlijk aan hoe laat consul Heike de koeien weer leeg getrokken heeft van melk. Rond 11uur ontvang ik in de groeps-app het bericht: het gaat door.
Vandaag de wedstrijd tegen Rood Zwart Baflo. De uitwedstrijd werd nipt gewonnen, maar ik herinner me dat we (vooral in de eerste helft) enorm veel kansen hadden gemist. Jacco liet destijds zijn directe tegenstander alle hoeken van het veld zien. En het was het weerzien met een oude bekende: Jan Stavenga. De jongeren uit de selectie zullen dan zeggen: wie? Jazeker, Jan Stavenga. In de tijd dat het eerste nog bestond uit toppers als Robert Freese, Gerrit Bijma, Andre Swieringa en niemand minder als Remco Kiers kwam Jan Stavenga regelmatig op bezoek in Stedum. Niet als toeschouwer, maar als scheidsrechter. En hoe goed of hoe beroerd Stavenga ook floot, na de administratieve handelingen en het gehaktballetje van gastvrouw Geke schoof hij altijd aan bij de selectie aan de "stamtafel". Het mooie was dat Stavenga altijd als laatste de kantine verliet en trouw de hele menigte volgde richting het café. En als de tijd er rijp voor was stapte hij uiteindelijk op zijn plof richting huis. Geweldig. Ik dacht, zou Stavenga vandaag weer op de brommer komen? En zou hij wel weten dat we helemaal geen café meer hebben?
Ergens voor de winterstop had trainer Wobbe de Vries er de brui aan gegeven bij de gasten uit Baflo. Er was, zo viel te lezen, te weinig draagvlak om met elkaar door te gaan. Zijn taken werden overgenomen door Pieter Buma. Rood Zwart was terug te vinden in de onderste regionen van de vijfde kladde D, terwijl men in Baflo voorafgaand aan het seizoen hoge verwachtingen had. Maar ja, we kunnen ook niet allemaal kampioen worden natuurlijk.
Stedum moest het vandaag doen zonder de zieke Robbert Slager en Bard Dekker, die wederom in China verbleef. In de wandelgangen ging al het gerucht dat Dekker een scharreltje zou hebben in China, want wat doet hij daar toch steeds? Nou, deze roddel kan wel ontkracht worden, want wie zoekt nou een scharrel in China? En overigens, Bard is nog steeds erg gelukkig met zijn Maartje vertelde hij laatst. Door zijn afwezigheid was de linksback positie weer vacant. Wegens te weinig animo voor deze zeer ondergewaardeerde positie kwam trainer Nieborg weer uit bij, jawel, mij. Ik heb eens even gegoogled en weet nu pas echt wat mijn taken zijn: De vleugelverdediger heeft in het voetbal twee taken, verdedigen en aanvallen, ook wel overvleugelen genoemd. Wanneer de tegenstander met een buitenspeler speelt heeft de vleugelverdediger als voornaamste doel deze te neutraliseren. Als de tegenstander zonder buitenspeler speelt, dan heeft de vleugelverdediger als voornaamste taak bijsluiten in de aanval. In de praktijk moet een vleugelverdediger beide kunnen en zal hij in een wedstrijd af moeten wegen wanneer hij aanvalt en wanneer hij verdedigt. Dat is niet niks he? Eerlijk is eerlijk, ik hou het meestal maar bij één van de twee taken. Overigens, deze taken gelden dus ook voor Jaap Dijkema, waarvan akte.
Dan nu echt over naar de wedstrijd. In een redelijk gevuld stadion leek het alsof er een Champions League wedstrijd gespeeld ging worden. De scheidsrechter wilde namelijk dat beide ploegen elkaar voorafgaand aan de wedstrijd de hand gingen schudden. En zo geschiedde. Je kon duidelijk zien dat de Stedumers dit niet gewend zijn, want als de scheidsrechter moest wachten op een handdruk van alle Stedum-spelers, dan stond hij nu nog in de middencirkel. Stedum liet na het eerste fluitsignaal Rood Zwart Baflo het spel maken. Het leunde een beetje achterover en wachtte op de kansen die gingen komen. Na zo'n twintig minuten had Stedum dé kans moeten krijgen om op voorsprong te komen. Tiemen Dijk werd 100% zeker onreglementair ten val gebracht binnen de beruchte lijnen. Iedereen zag het, behalve de man met de fluit. In de tussen tijd mocht verdediger Sportel (ook wel partyboy genoemd, bron: voetbalnoord) van geluk spreken dat hij mocht blijven staan. Opzichtig natrappen werd door de arbiter met de mantel der liefde bedekt. Even later was het dan toch raak. Een prima hoekschop van Tiemen Dijk werd onberispelijk ingekopt door Siebrand Dijkema. En toen ging het ineens snel, want binnen een paar minuten was de voorsprong verdubbeld. Een toegewezen vrije trap werd door Tiemen Dijk prachtig binnen geschoten, terwijl iedereen een voorzet verwachtte. En de koek was nog niet op, want ettele minuten later scoorde Siebrand Dijkema de 3-0. En vanaf dat moment leek Stedum het wel prima te vinden. Want over de laatste 60 minuten kunnen we kort zijn: het was niet best. Gelukkig voor de thuisploeg mistte Rood Zwart Baflo de creativiteit om echt gevaarlijk te worden. Na de rust kreeg Siebrand Dijkema nog een behoorlijke kans op de 4-0, waarna de wedstrijd helemaal beslist zou zijn. Baflo wilde wel, maar kon niet echt. Toen uiteindelijk de 3-1 wel viel door Geuze was er nog te weinig tijd voor de gasten om op jacht te gaan naar een beter resultaat. Laten we er maar niet meer woorden aan vuil maken, want het was niet best allemaal.
Aangekomen in de kantine helaas geen Stavenga. Gelukkig druppelden "de toppers van toen" één voor één binnen. Je kon de opluchting van hun gezicht aflezen, want ondanks hun jarenlange ervaring was de druk erg hoog geworden na twee nederlagen. GEO 4 werd opzij gezet kan ik alvast verklappen. Hoe en wat valt vast wel weer te lezen in een ander hoogstaand stukje binnenkort op deze site.