Noorman brengt fanclub in extase, maar Stedum 3 in mineur
Na de klinkende overwinning op De Fivel 3 was het deze zaterdag tijd om af te reizen naar Delfzijl, de stad met de belangrijkste haven van Noord-Nederland. Dit keer niet om te spelen tegen de oude mannen van NEC Delfzijl 5, maar tegen de jonge honden (+ 1 ouwe l*l) van het plaatselijke vierde elftal.
Daarbij moet ook gezegd worden dat de laatste uitwedstrijd tegen NEC Delfzijl 5, vorig seizoen op een doordeweekse avond, gespeeld werd tegen een bijna volledig derde elftal van de fusievereniging. Nadat de wedstrijd tot twee keer toe was uitgesteld, waarvan één keer op verzoek van de thuisclub zelf, hadden we zelf ook onvoldoende spelers door blessures en andere omstandigheden. Vandaar dat de wedstrijd destijds doordeweeks gespeeld moest worden. Al leverde ons dat wel een boete op, omdat de wedstrijdsecretaris van de Strandjutters het nodig vond om ons als 'niet op komen dagen' op papier te zetten. Dat moet vast een voormalig Neptuniaan zijn geweest, iemand met Eems Boys-bloed had vast in oplossingen gedacht. We hebben het een plekje kunnen geven.
NEC Delfzijl 4 dus, de club die ontstond uit een fusie tussen Neptunia en Eems Boys. En aan die laatste club bewaar ik goede herinneringen. Mijn eerste bezoek aan de club, pa was er net trainer geworden omdat wijlen Jan Idema hem benaderde om samen met hem het vlaggenschip te leiden, staat nog op het netvlies gebrand. Het veteranenelftal was één van zijn sterspelers vergeten bij een uitwedstrijd. Toen deze beste man eenmaal aankwam in de kantine te Delfzijl liet hij zijn ongenoegen merken door de brandblusser volledig leeg te spuiten in een afgeladen clubhuis. Iedereen, dus ook ik als jong ventje, vloog onder de tafel.
De kantine van Eems Boys was de plek waar ik later ook bier leerde drinken. Inmiddels was ik getreansfereerd van Stedum B naar Eems Boys A, omdat redder van de club en tevens voorzitter Arend Edens aangaf dat ik vanuit de jeugd zou doorstromen naar Stedum 3. Even wennen aan het seniorenvoetbal was zijn redenering. Stedum 3 was wel mijn droom, maar niet op 16- of 17-jarige leeftijd. Het was in de tijd dat je als 16-jarige al aan het bier mocht en leider Bert Schuitema nam mij op sleeptouw in Delfzijl. Ik belandde steeds vaker bij Gré aan de bar en begon zelfs af en toe ook de hanglampen heen en weer te slingeren. Een prachtclub was het. Je moest niet raar opkijken als je van het toilet terug kwam en er ineens een kunstgebit in je bier zat. Of er liep ineens een naakte man over de sintelbaan een rondje om het hoofdveld. Dat was overigens dezelfde man die in Stedum naakt op de tafel stond toen we een paar jaar later met Stedum 1 de hoofdmacht van Eems Boys uitschakelden in de beker na strafschoppen. Dat was een prestatie van jewelste, want de boys hadden behoorlijk wat kwaliteit binnen de lijnen. Voor Stedum 1 scoorde Albert Mulder, Lopster Martijn Pilon deed dat voor Eems Boys. Ik heb het verslag er nog even bijgepakt en kwam onder andere onderstaand spelmoment tegen:
Stedum zakte vaak in om Eems Boys het spel te laten maken. Dirk Pijl moest een aantal keer aan de bak maar werd niet gepasseerd. Tot ieders verbazing werd het zelfs 1-1. Een schot van ex-Eems Boys speler Hans Noorman werd niet goed verwerkt door keeper Peter Zee, de rebound was een eitje voor Albert Mulder.
Hans Noorman dus. Hij had in het seizoen 2003-2004 het geel-zwarte tenue over de schouders getrokken. Hoe toevallig was het dat hij deze zaterdag zijn tasje voor de zekerheid mee had genomen om wellicht nog wat minuutjes in het voormalig sterrenensemble van Stedum 3 te maken.
Als jeugdspeler van Eemsboys had ik heel af en toe de eer om ook eens mee te mogen doen met het tweede elftal, spelend op een aardig niveau. Met kleine busjes gingen we naar uitwedstrijden, het was een gezellig ploegje. Eén van de vaste rotten in dit elftal was Klaas, Klaas de Boer. Een robuuste mandekker die ging duel uit de weg ging. En laat diezelfde Klaas nu de jonge honden van NEC Delfzijl 4 onder zijn hoede hebben genomen. Niet als leider zoals ons aller Hovius, nee nog steeds als bikkelharde verdediger. Menig Stedum 3 speler heeft afgelopen zaterdag kunnen ervaren om beter uit de duels met Klaas te blijven, die ga je toch niet winnen. Klaas was na al die jaren dus niets veranderd, al kan ik niet over zijn alcoholconsumptie van tegenwoordig oordelen.
Dan nu even wat wedstrijdgerelateerde informatie voor diegene die het interesseert: NEC Delfzijl 4 bleek een stuk sterker én beweeglijker dan het vijfde. Men zocht veelal de aanval, maar een scherp vlaggende Hovius temperde het gevaar. Toch konden we de 1-0 niet voorkomen, omdat inval keeper Arjan (15 jaar!) een bal in de voeten schoof van een Delfzijlster aanvaller. In de rust werd hij gerustgesteld, dat we dit soort momenten al jaren gewend zijn met onze gebruikelijke doelman, die niet kan wachten tot het 2025 is. Gelukkig wisten we er zelf ook een aantal keren goed uit te komen en dat resulteerde zelfs in de 1-1 na een snelle tegenaanval. Klaas gaf zijn jonge honden nog maar eens op hun flikker.
Na de rust een paar verse krachten, allen Hans moest nog even geduld hebben. Zijn fanclub, reeds in groten getale aangetreden op het terras begon zijn naam steeds meer en luider te scanderen. En toen was daar het moment. De stand was inmiddels 2-1 en Noorman werd gebracht omdat KW in de kreukels lag.
Ik zie het al helemaal voor me. Zaterdagmorgen, Hans loopt door de Landstraat op weg naar Bakker Bart om daar een luchtig broodje te nemen als ondergrondje. Het imagineren is begonnen:
"Ik val vast tijdens de tweede helft ergens in en kom op mijn favoriete middenveld te staan. In plaats van het balletje rond laten gaan, zoek ik mijn eigen moment en ram de bal tegen de touwen in mijn eigen Delfzijl".
En zo geschiedde. Hans ontvangt de bal, zoekt randje zestien op en passeert de keeper: 2-2. De fanclub explodeert en gooit er uit vreugde nog een meter bier in op het terras. Hans wordt luid toegejuicht bij ieder balcontact en dat geeft hem vleugels. Maar het zorgt er tevens voor dat onze Hans zichzelf een beetje overschat. "Ik ben lang niet fit" liet hij zich nog ontvallen toen ik naast hem zat. Maar Hans wilde niet alleen de gelijkmaker op zijn naam hebben, bij Bakker Bart kwam er een vervolg op het imagineren en dat was dat hij nógmaals scoorde. Een identieke situatie als bij zijn doelpunt, maar tot een schot kon hij niet komen. In plaats daarvan balverlies en een razendsnelle counter van de thuisploeg: 3-2 achter. Van held ineens naar de schlemiel, zo snel kan het gaan. Dat het daarna nog 4-2 werd is alleen belangrijk voor de statistieken.
En Klaas? Die hield de scheidsrechter nog even in toom toen die boos het veld wilde aflopen. Was nergens voor nodig. En hij nam vast weer een biertje na afloop.