Ondanks gebrek aan chemie mag Hovius aanblijven

Het is even wennen, we verliezen sinds jaren meer wedstrijden dan dat we winnen. We zijn niet meer de ploeg dat mee doet om de prijzen, dat niet meer het tikkie-takka op de mat legt zoals we dat decennia lang deden. Het publiek begint te morren, gelukkig zijn de aanwezigen op één hand te tellen en dus vallen de witte zakdoekjes en spandoeken bij ons niet op.

Bij de club is het organisatorisch nog prima geregeld, anders viel de vergelijking met de club uit onze hoofdstad snel te maken. Dat onze voorzitter grootaandeelhouder van de club is interesseert niemand, zolang er maar Hertog-Jan uit de tap stroomt. Bij ons worden geen Dickpics gestuurd, Dick nodigt gewoon iedereen uit om vrijblijvend te komen mee douchen. De animo is tot op heden wat tegenvallend, maar het is ook wat intimiderend dat er een kleedkamer vol testosteron mee zit te kijken.

Naast de verandering in resultaten is er verder weinig veranderd de afgelopen maanden. Ja, er is wat weinig geschreven over onze avonturen. Maar het had de laatste tijd een ietwat repeterend verhaal kunnen worden. Toch proefde ik de laatste tijd wat teleurstelling dat er niet meer geschreven wordt over het team dat in het hoofd nog heel goed kan voetballen, maar waarvan de benen minder en minder beginnen te spreken. Uitzonderingen daargelaten uiteraard. Want Rene voetbalt bijvoorbeeld nog steeds zoals tien jaar geleden. Hij is wat dat betreft het meest constant, al is hij de laatste tijd wat minder met voetbal bezig geweest. Zijn aandacht ligt meer op zijn fieldresearch, dat al enige tijd loopt. Sinds Black Friday in 2022 is Rene erg zoekende welk type en uiterlijk het best bij hem past. Dat kost energie met een uiteindelijke hamstringblessure tot gevolg. Het is jammer dat hij door al zijn lichamelijke inspanningen zijn teamgenoten in de steek laat. Van iemand die jaarlijks moet vechten voor een basisplaats had je wat meer mogen verwachten.

Jarenlang vlogen alle (onmogelijke) ballen tegen het vijandelijk netje. Vorig seizoen kwam daar al een kentering in, dit seizoen weten we het vijandelijk doel soms amper te bereiken. We beginnen kneusjes te worden, de één heeft nog meer fysieke ongemakken dan de ander. De man waarvan we altijd op aan konden, dé box-to-box speler waar tegenstanders jaloers op waren. Die alle gaten voor Clown dicht wist te lopen, af en toe een (kop)goal mee pikte en rust in de kleedkamer bewaakte moet zo af en toe verstek laten gaan omdat zijn lichaam niet mee wil werken. Onze Ferdi, koperdakje voor intimi, als hij al aan het aftakelen is, wat moet dat wel niet voor de rest betekenen? Gelukkig hebben we nog een 60-plusser, dezelfde man die vrouwen uitnodigt om mee te gaan douchen, die ‘still going strong’ door gaat. Die altijd op de juiste plek staan en een 100% score heeft van de strafschopstip.

Over strafschoppen gesproken. Voorgaande seizoen konden we er vanuit gaan dat we op lastige momenten altijd een strafschop mee kregen. Uiteraard velen zonder discussie, soms met een beetje twijfel. Dit seizoen is dat anders. Onze voorzitter en tevens scheidsrechter is wat minder toegeeflijk. En daar druk ik me nog voorzichtig mee uit, want hij geeft tegenwoordig vaker een strafschop aan de tegenstander. Typerend voor ons seizoen, waarin we gedwongen worden meer te verdedigen dan aan te vallen. Maar het begint nu wel uit de hand te lopen, want afgelopen zaterdag gaf hij er binnen een kwartier twee aan de tegenstander. Ik denk niet graag in complottheorieën, maar heb bij afgelopen zaterdag wel ernstig mijn twijfels. Ik denk dat het als volgt is gegaan:

Het is vrijdagavond 12 april. Tringtring “Met de voorzitter van v.v. Stedum, tevens vaste scheidsrechter van Stedum 3”. “Ome Pieter Berend, bent u dat?” “Ha, die Ron. Ik ben het inderdaad!” “Fijn ome PB, bent u morgen ook weer de scheidsrechter in Stedum?” “Zeker neefje Ron, ome PB fluit altijd de helden van toen. Zelf lukt het fysiek niet meer om een bal mee te trappen, zo hou ik toch een beetje de verbinding met deze jongens. En het biertje in de kleedkamer pak ik zo toch nog even mee. Maar vanwaar je vraag Ron?” “Nou ome PB, ik mag morgen met Winsum 5 mee doen en hoop dat we winnen. We staan derde en kunnen nog steeds kampioen worden. Dan krijgen we patat in de kantine en gaan we met de platte kar door het mooiste dorp van Nederland. Misschien kunt u ons een strafschop geven in plaats van wat u anders doet?” “Geen probleem Ron, maar dan wel onder de voorwaarde dat jij ‘m er in schiet”.

En zo geschiedde. Ruststand 0-0 tegen een Winsum dat in de heenwedstrijd vele malen sterker was. Maar dat gold voor ons ook. Zelfs met behoorlijke versterking verloren we destijds met 4-2. Dus nu de rust met de brilstand bereiken was al een behoorlijke prestatie. Maar mede dankzij twee penalty’s pakte Winsum een 0-2 voorsprong om die vervolgens uit te breiden naar een 0-4 uitslag.

Voorheen konden we zo’n ploeg nog het vuur aan de schenen leggen. Net zoals op een doordeweekse avond tegen NEC Delfzijl 5. De inmenging van Neptunianen is de Eems Boys-populatie niet ten goede gekomen. In eerste instantie op verzoek van de Delfzielsters de wedstrijd verplaatst. Vervolgens bellen om aan te geven dat het deze woensdagavond écht niet met eigen spelers gaat lukken. Gevolg: een boete van €75 omdat we volgens dé wedstrijdsecretaris van NEC niet zijn op komen dagen. Een week later mogen we alsnog opdraven en gelukkig nu met eigen materiaal voldoende spelers. De thuisploeg had dit blijkbaar niet, want half NEC Delfzijl 3 stond binnen de lijnen. Gevolg: een 7-2 nederlaag tegen de ploeg die al jarenlang onderaan bungelt. Nog niet zolang geleden was ons dit niet overkomen. We worden oud.

Net als in de hoofdstad lijkt het er op dat we de komende jaren geen rol van betekenis gaan spelen. Nu heb ik ietwat meer moeite met onze eigen situatie. Iets maar. Gelukkig is onze aanvoerder een echte aanvoerder, zonder tattoo in het gezicht. Onze rechtsback wordt niet na 20 minuten gewisseld, die laten we gewoon staan. Onze coach wordt nooit ontslagen, de chemie is er toch al jaren niet. Maar we zijn wel blij met ‘m. In tegenstelling tot Maurice Steijn wordt bij ons wel geaccepteerd dat Hovius zijn spelers in het openbaar laat vallen. En Hovius heeft het vetorecht wél om te bepalen welke aankopen worden gedaan. Eigenlijk kunnen we niet zonder hem.

Genoeg geklaagd. We maken er het beste van de komende wedstrijden, we gaan voor de play-offs als hoogst haalbare. Ik verwacht binnenkort een berichtje van Boelie waarom ik hem niet heb genoemd in dit verhaal. Dat zal ik de volgende keer volledig compenseren. Zaterdag, GEO 2 uit. Tot dan!