Stramme spieren van Steem drei komen weer los, nog zonder resultaat

Niet veel nieuws vanaf het front van Steem drei tot op heden, want slechts 4 wedstrijden waren in de eerste seizoenshelft gespeeld. De ene na de andere afgelasting om uiteenlopende redenen, er wacht dus een behoorlijke uitdaging om alle duels nog voor de zomerstop af te ronden. Wat dat voor ons krakkemikkig lichaam gaat betekenen is toekomstmuziek.

We trapten 2024 af met een uitwedstrijd in Winsum en traden daar op 27 januari aan op een winderig kunstgrasveld tegen het plaatselijke vijfde elftal. Enige seizoenen geleden streden we met Winsum 5 meerdere seizoenen om de titel, dit jaar moeten we concluderen dat wij daar geen rol in gaan spelen. Toch vol goede moed naar Winsum vertrokken, omdat de selectie redelijk versterkt was met een aantal jonge honden. Dat was noodzakelijk, want het is gebleken dat nog niet ieder selectielid klaar is om ook in 2024 de strijd aan te gaan. Enigszins zorgwekkend, want met onze smalle selectie is het zaak om eenieder aan boord te houden om zodoende iedere komende zaterdag de wei in te kunnen.

Winsum 5 is een hoogvlieger met slechts één nederlaag voorafgaand aan dit duel en bleek ook dit seizoen weer een goed voetballende ploeg. De thuisploeg had in de eerste helft een veldoverwicht en kreeg ook de meeste mogelijkheden. Onze buitenspelval onder leiding van het centrale duo Opa/Joe liep als een tierelier en de thuisploeg trapte er iedere keer met open ogen in. Het kan ook te maken hebben met een scherpe vlaggen van assistent-scheidsrechter cq. coach Hovius, maar zodoende hielden we lang stand. Toch lukte dat niet de volledige eerste 45 minuten en vooral de 2-0 was ongelukkig. Hovius vlagde voor een ingooi, de arbiter had echter een hoekschop geconstateerd. En laat die hoekschop nou net gepromoveerd worden tot doelpunt: 2-0. Teven de ruststand.

De arbiter liep de gehele eerste helft al wat te trekkebenen. Toen wij, ondanks de achterstand, met een tevreden gevoel aan de thee zaten kwam daar ineens iemand de kleedkamer binnen. De arbiter kon niet verder wegens een blessure en binnen de gelederen van Winsum was niemand in staat om op een fluitje te blazen. De vraag was of iemand van ons kon fluiten. De blikken gingen vervolgens allemaal richting Boelie. We zagen een mooie win-win situatie. Want de functie van doelman konden we in de persoon van Ferdi makkelijk invullen en wie zou nu beter in staat zijn om het hoekschopfoutje van de 1^e helft-arbiter te compenseren? Juist, Boelie! Als een enthousiaste pup trok Boelie zijn keepersshirt uit toen dezelfde man weer binnen kwam. Er was toch iemand beschikbaar gevonden om de fluit te hanteren. Enige teleurstelling was voelbaar in onze kleedkamer.

Hergen moest nog even 5 minuten als straf toekijken toen de tweede helft begon, want na de 2-0 had hij de scheidsrechter aangesproken op zijn hoekschopbeslissing. Het mannelijk geslachtsdeel werd daarbij richting de leidsman geroepen en een tijdstraf van 10 minuten was het gevolg.

We kwamen met een aantal jonge honden in het veld al vrij snel terug tot 2-1 en konden Winsum prima tegenstand bieden. De jacht naar de gelijkmaker was geopend, maar desondanks kregen we te maken met een domper. Een voorzet werd op mooie wijze ingekopt en de marge voor Winsum was weer twee. Beide ploegen wisten vervolgens nog 2 maal te scoren, waardoor we met een 4-2 nederlaag voor het eerst in 2024 van het veld stapten. Teleurgesteld, maar voldoende aanknopingspunten voor een positief vervolg van de competitie.

Dat vervolg kwam een week later, toen we wederom een uitwedstrijd moesten spelen. Wederom tegen een hoogvlieger, want Oosterparkers 3 was de tegenstander. Deze ploeg had alle 7 wedstrijden gewonnen en al 54 keer het net gevonden. We leken vrij compleet af te reizen, maar in de ochtend toch nog drie afmeldingen. Met een smalle selectie lastig op te vangen, maar gelukkig werden we op het laatste moment nog versterkt.

Je mag verwachten dat we, gezien de cijfers, scherp zouden beginnen op het grasveld te Kardinge tegen Oosterparkers. Niets was minder waar, binnen 3 minuten stonden we met 2-0 achter. Bij de Stadjers loopt een spits voorin die je, zo op het oog, geen dubbeltje waard zou achten. Maar ondanks zo’n eerste indruk was de beste man levensgevaarlijk. Zijn compagnon voorin was ook niet onverdienstelijk aan het ballen en daar lag dus de kwaliteit van Oosterparkers. Want verder was het geen hele goede ploeg, alleen waren wij in de beginfase nog iets slechter. We kwamen zelfs met 4-1 achter en van een resultaat behalen was toen bijna geen sprake. Echter kantelde de wedstrijd en wisten we voor rust nog terug te komen tot 4-4, ongekend! Ferdi was tweemal trefzeker met de kop, Jaap en Hendrik zorgden voor de overige productie. En het moet gezegd, ook wij kregen een paar beste kansen, met als hoogtepunt op kelderklasseniveau het mislukte buitenkant voetje van Ferdi toen hij alleen op de doelman afstormde.

Na de rust was er sprake van een gelijk opgaande wedstrijd, maar konden we helaas niet voorkomen dat we met 6-4 achter kwamen. Eén van de tegendoelpunten was een strafschop (net als in de eerste helft). Boelie was even daarvoor geblesseerd geraakt door een ongelukkige botsing met de spits van Oosterparkers, maar gaf aan door te kunnen spelen. Het viel gelukkig dus mee. Toen de bal op de stip lag gooide hij de bal weg en kreeg daarvoor de gele prent toegereikt: 10 minuutjes aan de kant. Vervolgens was hij ook nog onderdeel van een opstootje en werd beide kemphanen nogmaals de gele prent voorgehouden. Tien minuutjes pauze voor de spits van de thuisploeg en Boelie kon gaan douchen.

Dat we nog terug konden komen tot 6-5 was al heel wat, helaas zat het er meer dan dat niet in.

Twee nederlagen om het jaar 2024 mee te beginnen is bijzonder jammer. Het is even wennen na al die succesvolle jaren, waarin we altijd bovenin meedraaiden. Zaterdag zijn we vrij, omdat Middelstum 3 er midden in het seizoen tussenuit knijpt voor een ‘trainingskamp’. Op 17 februari wacht de thuiswedstrijd tegen………Oosterparkers 3.