Illusie Stedum 3 gesmoord, omdat Corenos iets vaker heeft gescoord

De eerste uitwedstrijd van het seizoen voor de oudjes van onze vereniging vond plaats in Roodeschool. Corenos 4 was de tegenstander en deze opponent had met 6 punten uit 2 wedstrijden een prima start van de competitie. Onze ploeg moest tot op heden genoegen nemen met een gelijkspel tegen De Heracliden 4.

Het was pas de tweede wedstrijd van het seizoen. Eerder gingen de duels tegen ZEC 2 en Noordpool 3 niet door. Was het eerst aan onze kant problematisch om voldoende spelers op de been te krijgen, een week later was dat bij Noordpool het geval. Ook deze zaterdag was het hopen op voldoende beschikbaarheid van onze sterrenmacht. Allereerst zijn er een aantal langdurig geblesseerden en is het te hopen dat zij binnenkort weer eens hun opwachting kunnen maken. Daarnaast belandde een tweetal na de eerste wedstrijd in het ziekenhuis, al was dat niet gerelateerd aan de wedstrijd. Hopelijk zien we allen snel weer in de kleedkamer, want het gaat hier ook nog eens om een aantal sterkhouders. Beterschap gewenst vanaf deze kant!

We togen uiteindelijk af naar Roodeschool met 15 gladiatoren, geholpen door een drietal spelers vanuit Jong Stedum. Het duo Hovius/Nieborg besloot om Teddy naast hen op de bank te positioneren. Dat hij in de rust een bijzondere positie in het veld kreeg toegewezen kon hij toen nog niet weten.

Waren we eerst bang om met onze krakkemikkige ledematen op kunstgras te moeten spelen, begonnen we de warming-up op (gelukkig) een prima grasveld. Tijdens de warming-up werd de selectie nog even doorgenomen en vroegen we ons af wanneer topper van toen Bert Weesepoel zijn opwachting eens zou maken. Hij schijnt tegenwoordig tijd te hebben en heeft aangegeven open te staan voor een rentree. Het is te hopen dat hij komend weekend, wanneer we ons 90-jarig jubileum vieren, aanwezig is om vervolgens over de streep getrokken te worden. Opa heeft inmiddels aangeboden om zijn nieuwe vlam een zaterdagmiddagje bezig te houden, zodat onze rechtsback van weleer het mooie geel-zwarte tenue weer eens aan kan trekken. 

Het zou wat zijn, het duo Dekker en Weesepoel in één elftal. "Bart en Bert, jullie krijgen beide een tegenstander tegenover je die er geen klote van kunnen." Dat was vroeger de wedstrijdbespreking om vervolgens te ervaren dat beide heren tegenover de beste en snelste tegenstanders kwamen te spelen. Ik verheug me weer op zulke momenten.

Gastheer Corenos 4 was dus de koploper door te winnen van Holwierde 3 en Loppersum 4. Gezien de selectie maken ze ook goede kans om mee te strijden om de titel, want het herbergt een groot aantal spelers die nog niet zo heel lang geleden het vlaggenschip diende. Dat aantal is in ons geval wat uitgedund sinds het vertrek van Sik, Ferdi en Clown. Het was even wennen niet meer met hen de kleedkamer te delen. Tijdens de eerste wedstrijd in eigen huis had Opa ineens wat meer bewegingsruimte op het bankje, nu Clown niet meer naast hem zat. 

Nadat we de spiertjes was hadden opgewarmd probeerde de thuisploeg het spel te maken en probeerden wij vooral onszelf onder de druk uit te voetballen. Dat lukte best aardig omdat we op het middenveld de nodige ruimte kregen. Helaas waren we té gehaast in de voorste linie, wat veelal in onnodig balverlies resulteerde. De thuisploeg kreeg een aantal mogelijkheden, maar ook wij lieten ons af en toe gelden. De grootste kansen waren er voor Jacco en Jaap. Jacco had net niet genoeg sprongkracht en kreeg ook een venijnig duwtje in de rug waardoor zijn kopbal over ging. Jaap stond op randje zestien oog in oog met de doelman, maar zijn schot had meer weg van een terugspeelbal. Dat laatste stukje banaan wat hij voor de wedstrijd in de kleedkamer liet liggen had het verschil kunnen maken.

Omdat er in beide doelen niet gescoord werd, gingen we rusten met de brilstand. In de kleedkamer aangekomen bleek Gert niet langer door te kunnen als doelman. Een gekneusde vinger was de oorzaak nadat hij een bal had geparreerd. Vervelend voor ons, vervelend voor Gert en misschien ook vervelend voor Suus nu Gert de vinger even rust moet gunnen. Misschien dat Opa ook hier zijn diensten wil aanbieden, maar dat moeten jullie vooral onderling maar even kortsluiten. De blik van coach Hovius ging even rond in de kleedkamer, want wie moest dan nu als doelman op gaan treden? De namen van Alfons en Bard werden genoemd, maar omdat zij springend nog niet bij de lat komen werd besloten om Hergen het felrode shirt aan te laten trekken. Ooit begonnen in de voorhoede van Steem 1, daarmee een transfer verdiend naar Omlandia, vervolgens omgebatterijd tot linksback en nu op doel. Eigenlijk past het wel in het plaatje, want doelmannen hebben over het algemeen een steekje los. Wie gaat er nu op een parkeerhaventje een sigaartje roken bijvoorbeeld?

Verder werd er niet gewisseld door de technische staf. Wat goed gaat moet je zo laten. En het ging zelfs nog beter. Want we waren nog maar net aan de tweede helft begonnen en stonden al op voorsprong. Het doelpunt kregen we op een presenteerblaadje gepresenteerd door zwak optreden in de Corenos-defensie, maar Hendrik wist er wel raad mee. De dozen leken eindelijk weg om de nieuwe schoenen.

Maar dat was nog niet alles. Want onze nieuwe superspits, die de tijdelijke afwezigheid van Siebrand en Andries bijna doet vergeten, wist nogmaals te scoren. De longen uit mijn lijf geschreeuwd omdat ik ook wel eens wilde scoren. Meestal trek ik één sprintje per wedstrijd, maar een echte spits wil zelf scoren en gelukkig voor Hendrik deed hij dat ook. Zo niet, dan had ie het geweten.

Het kantelpunt zat er vervolgens aan te komen. Want waar onze wissels al een deel van een wedstrijd eerder hadden gespeeld, kon Corenos 4 een drietal verse krachten inbrengen. En niet zomaar een drietal. Ze stonden er nog maar net in en het was al 1-2. Dat tegendoelpunt viel even te vroeg én te snel na onze 0-2 voorsprong. Hergen was kansloos en werd van dichtbij gepasseerd. 

Je voelde aankomen dat deze wedstrijd iets te lang ging duren. De 2-2 viel vrij snel en toen was het verzet gebroken. Juan mocht nog even invallen, maar mocht 5 minuten later weer plaatsnemen in de dugout met een gele kaart. Het was toen al 3-2 voor de thuisploeg. Uiteindelijk werd het ook nog 4-2 en gingen we dus puntloos richting huis. Helaas een illusie armer, want het leek de goede kant op te gaan. Maar in Roodeschool wisten ze wel beter, want het clublied is niet voor niets:

Op Corenos Sportpark
Speelt een groot kampioen
Ja daar wordt nog gestreden
Om eer en om roem
Menig cluppie ziet daar
zijn illusie gesmoord
Als Corenos de zoveelste goal heeft gescoord.

Volgende week geen wedstrijd, maar twee dagen feest in het kader van ons jubileum. Ik ga er vanuit dat eenieder daar wel fit aan de start (lees: bar) staat. Want laten we vooral het glas heffen op 90 jaar v.v. Stedum. Wat een club!