Succesvolle seizoensouverture voor Steem 3 in Milnsum.

Het was zover, de competitiestart voor Stedum 3. Een week later dan gepland omdat een week eerder Oosterparkers 3 af had gebeld. Maar de competitie openen tegen Middelstum 4 is eigenlijk ook veel leuker. Voor het derde elftal lang geleden dat het ingedeeld was bij Milnsum in competitieverband, persoonlijk kon ik me niet herinneren ooit tegen Middelstum gespeeld te hebben sinds de stap naar het seniorenvoetbal. Tenminste, niet in competitieverband.

Middelstum is er de laatste jaren behoorlijk mooier op geworden. Want het aantal dorpsbewoners met Steemer bloud is aanzienlijk toegenomen. De gebroeders Dijkema wonen er beide met hun gehele huishouding, net als Ferdi én Boelie. Spelen in eigen dorp terwijl je voor de tegenstander uit komt brengt altijd iets speciaals mee, de wedstrijdspanning voelt toch even anders aan dan anders. Siebrand kon de spanning waarschijnlijk niet aan en besloot af te reizen naar zijn inmiddels tweede land Italia en liet de wedstrijd aan zich voorbij gaan.

Middelstum (Gronings: Milnsum) is gelegen aan het Boterdiep. De plaats telde een paar jaar terug 2.325 inwoners. Sinds enige tijd kunnen we daar een aantal bij opplussen, want de Steemer import heeft hier en daar niet stil gelegen en wat nieuwe kroost op de wereld gezet. Het dorp is vanwege zijn goed bewaard gebleven radiale wierdestructuur en historische centrum aangewezen als beschermd dorpsgezicht. Soms is Stedum verlaten moeilijk, maar in dit geval nog wel te begrijpen.

Bij het betreden van het sportpark volgde een begroeting van nóg een oud-Stedumer: Marten Hovenga. Helaas door blessureperikelen niet beschikbaar om de degens met ons te kruisen. Marten gaf aan dat, gezien onze selectie, hij niet verwachtte dat we in de problemen zouden komen deze middag. Het was een mooie manier van hem, met op de achtergrond Bert Koster bevestigend, om een soort van onderschattingsgevoel te creëren. Gelukkig was het merendeel van ons team nog niet aanwezig om het aan te horen.

De selectie van Middelstum 4 herbergt een behoorlijk aantal bekende gezichten, dan wel vanuit het stapverleden, de politiek, een Stedum-verleden of wat voor reden dan ook. De immer spontane Egbert P., tegenwoordig uitkomend in het blauwe shirt van Middelstum, liep bij het betreden van het sportpark zijn oud teamgenoten met een strak gezicht voorbij: Moaii kon er nog net vanaf. Mooi om te zien hoe sommige spelers al geconcentreerd bezig zijn met oorlogsvoering terwijl arbiter Swijghuizen nog niet eens gesignaleerd was.

Na een korte warming-up op een prima bespeelbaar hoofdveld, de gehele accommodatie is best jaloersmakend, werd voor het eerst gefloten. Het seizoen ’23-’24 was los en als een stel koeien die hun weidegang weer meemaken zetten 22 mannen hun stramme spiertjes weer aan het werk. Middelstum had wat verjonging toegepast door wat spelers van het derde in te passen. Voordeel voor ons was dat ze er al een wedstrijd op hadden zitten. Maar in hoeverre kun je van voordeel spreken als zelfs Bard Dekker de zwaarste wedstrijd in tijden beleefde. Het deed een beetje denken aan de tijd dat velen van ons het eerste elftal dienden. Dekker kreeg in de wedstrijdbespreking vaak te horen dat zijn directe tegenstander er niets van kon en stond vervolgens 90 minuten tegenover hun beste man. Zo ook deze middag. Het was dus niet verrassend dat we binnen een wel erg kort tijdsbestek tegen een 1-0 achterstand aankeken. Welke minuut het precies betrof zullen we nooit weten, want het scorebord stond nog niet aan.

Niks aan de hand, gewoon dat balletje rond laten gaan dan komt het allemaal goed. Zou je denken. Maar we hadden nogal wat moeite. Niet alleen met de rappe nummer 5, ook het balgevoel moest nog wat loskomen. Iedere donderdag een onderlinge partij tegen het tweede is toch wel anders dan zaterdags voor het echie. We kregen wat mogelijkheden, maar de eindfase was net even te onrustig. Zelf was ik daar een goed voorbeeld van. “Het zag er wat lullig uit” kreeg ik na afloop te horen. Zo voelde het ook.

Middelstum leek op 2-0 te komen, maar assistent Hovius constateerde dat de geheel vrij inkoppende B. Schollema het randje van buitenspel gepasseerd was. Waarschijnlijk had de VAR wat lijntjes moeten leggen, maar arbiter Swijghuizen ging mee in het vlagsignaal en keurde de treffer af.

Collega assistent-scheidsrechter Frans de Bont trok er lering uit en liet zijn vlaggetje ook meermaals wapperen. We zullen het allemaal nooit weten in hoeverre dit terecht was, hier en daar was wat twijfel. “Hovius heeft de toon gezet” werd geroepen. Gelukkig wist Jacco ons op gelijke hoogte te brengen, waar een vlagsignaal verre van nodig was. Hij schoot prima binnen en doelman Jarno Folkers (ook al een oud-Steemer) was kansloos.

Toch viel even later wel de verdubbeling van de score voor de thuisploeg, toen Dekker zijn tegenstander even weer kwijt was en deze via de korte hoek de bal binnen schoof. De schade kon nog groter worden toen Boelie zijn doelgebied uit kwam stormen en uit gleed, gelukkig voor hem én ons was hij nog net op tijd om de bal over de zijlijn te werken.

De thee werd bereikt met een 2-1 achterstand.

Na de rust een aantal nieuwe gezichten bij onze tegenstander, waaronder Egbert P. De hulpkrachten van het derde van Middelstum zaten al aan het bier, het leek er dus op dat men het nu op eigen kracht moest volbrengen. Alhoewel, een tweetal hele jonge gastjes liepen ook tussen de lijnen. Ook bij ons wat wijzigingen. Ferdi was al in de eerste helft vervangen met hamstringklachten. Spelen in eigen dorp zorgt voor meer druk op de spieren en dan is het zo ineens ‘pats’. Clown stond dus eerder dan voor hemzelf gehoopt binnen de lijnen. In de pauze werd besloten Rene te brengen voor Sebastiaan en Hergen nog even op het bankje te laten zitten. Hergen zou later KW komen vervangen en blijkt inmiddels multi-inzetbaar, want zelfs als rechter middenvelder zakte hij niet door het ijs.

Ferdi pakte in de rust de keepershandschoenen op in plaats van Boelie. Een potje voetbal kan af en toe zorgen voor het leegmaken van het hoofd, soms lukt dat ook even niet. En dan is er meer dan voetbal. Sterkte met het verlies Boelos, in iedere traan van verdriet glinstert een mooie herinnering. Jou kennende zullen we je snel weer in ons midden hebben.

We kregen de overhand en voelden dat er meer in het vat zat dat de tussenstand deed vermoeden. Toch bleef ook Middelstum gevaarlijk. “Laat maar” riep Joe nadat er op ons doel werd geschoten. Keurig gezien, want de bal belandde op de paal en werd via Ferdi tot corner verwerkt. Een echt kelderklasse-moment. Later zag onze inval-doelman een schot nog op de lat belanden, maar daarmee was het gevaar van Middelstum ook wel benoemd. Want we kregen alle ruimte om de druk op te voeren en de achterstand om te buigen naar een 2-4 voorsprong door doelpunten van nogmaals Jacco, Andries en Jaap. Frans de B. vlagde ons nog een paar keer terug waarvan toch wel een aantal keer twijfelachtig. Ook de 2-4 dacht hij te voorkomen, maar de leidsman negeerde hem. Het kwam de assistent ook nog eens op een veldverwijzing te staan na opmerkingen op de leidsman. We hadden wel wat meer doelpunten kunnen scoren.

Het was dus zeker geen saaie wedstrijd, maar wel een sportieve. Eigenlijk een heerlijk potje om het seizoen mee te starten: mooie (weers)omstandigheden, een leuke tegenstander, drie punten en een biertje na afloop. Komende zaterdag Omlandia 2 thuis. Ik hoop dat m’n spieren het trekken. Tot dan!